زن شیشه ی ماشین را پایین داد و فریاد کشید : چراغ راهنما بزن ...! . راننده ی تاکسی جواب داد : تو رو چه به رانندگی تو باید پشت ماشین لباسشویی بشینی !! و تمام مردهای داخل تاکسی لبخندی از روی تایید زدند.
یکی از نشانه های پیشرفت فرهنگی در جوامع امروزی احترام گذاشتن به حقوق زنها به عنوان یک انسان کامل با حقوق مساوی با دیگران است . حامعه ای مانند جامعه ی جهان سومی ما هنوز به باور وجود پتانسیلی به نام زن نرسیده و به شدت بر تفکرات سنتی که زن را با خانه و خانواده مربوط می سازند پافشاری می کند . امّا با گذشت زمان و به خصوص تغییر ساختار درآمدی خانواده شرایط به گونه ای رقم خورده که لاجرم زن و مرد هر دو نقش تامین کننده ی مالی را داشته باشند و از پی این اتفاق زنها حضور گسترده تری در جامعه پیدا کردند .
امّا جامعه ی مردان ( از بی سواد گرفته تا پروفسور) همگی با موضعی تدافعی به این مسئله نگاه می کنند در ابتدا با ناباوری و تمسخر و پس از اثبات شایستگیهای زنان با تحقیر و وحشت . و چرا وحشت به خاطر انکه نمی دانم به چه علتی مردها یکی از بدترین لحظات زندگی خود را زمانی می دانند که یک زن از آنها بهتر عمل می کند!!!. شاید هنوز خاطره ی دوران خوش قدیم برای آنها باقی مانده که لچک به سر فحش بوده و زنها دستگاههای تولید بچه و درست کردن غذا بوده اند و جهاد زن خدمت به شوهر.
البته کاملآ واضح است که همه چیز به این شیر و عسلی هم نیست و مشکلات زیادی رودروی هر زنی است که سهم خواه جامعه است به غیر از این سنت غریب برشمرده و نگاه خاص حکومتی باید به قوانین هم اشاره کرد که مشکلی جهانی است . بیشتر قوانین موجود در زمانی به وجود امده که زنها در معادلات نقشی نداشته اند به همین خاطر قوانین برای مردان نوشته شده با شرایط فیزیکی ، روحی و اجتماعی آنها و زنها در بسیاری از موارد با این قوانین به مشکل برمی خورند .
و امّا در انتهای این پست من به عنوان یک عضو ذکور از جامعه جهانی باید اعتراف کنم که بسیاری از زنان چه خوشمان بیاید چه نه در جامعه نقشی غیر قابل انکار دارند و با نگاهی کوتاه به کشورهای پیشرفته از کابینه ی زنانه ی پرتغال گرفته تا خانم هیلاری کلینتون باید اعتراف کنیم که انها دارند می آیند . بهتر که به جای مقاومت در برابر حتم تاریخ به ان خوشامد بگوییم .