در اوایل همین هفته یک اتفاق بسیار نادر که نه!... بی سابقه در کشورمان اتفاق افتاد . همه غافلگیر شدند ، زندگی مختل شد ، دولت وضعیت اضطراری اعلام کرد و... . خبرنگاران از سراسر دنیا به قرودگاهها هجوم آوردند امّا همه ی پروازها به سمت ایران کنسل شده بود . از شارل دوگول و هیسرو و بارسلون گزارش رسید که در این ازدحام جمعیت عده ای کشته و زخمی شدند. مردم جهان همه حیرت زده از هم می پرسند این برف چیه که در ایران باریده؟
اندکی برف در کشور آمد و کشور به تعطیلی کشیده شد و... . آقایان ادعا می کنند ما در برابر حملات احتمالی دشمن آماده ایم!!! در هیچ کجای دنیا ( البته بجز کشورهای آفریقایی) هیچ بمباران یا حمله نظامی نمی تواند چنین آسیبی به سیستم اقتصادی یک کشور بزند. اصلآ چرا دشمنان حمله کنند کافیست صبر کنند تا باران یا برف ببارد. سیستم دولتی چنین آشفته که پیش بینی برای امر ساده و معلوم مثل بارندگی و کاهش دما و افزایش مصرف را نمی تواند بکند چطور ادعای برنامه ریزی برای رفع مشکلات پیچیده ی اقتصادی را دارد؟ . زمانی که پولهای بی زبان مملکت صرف سفرهای بی معنی این و ن می شود یا به منظور تجهیز هیاتهای عزاداری حیف و میل می شود کسی به فکر سرمایه گذاری برای تجهیز و نوسازی پالایشگاههای و شبکه ی استخراج گاز می افتد؟ کسی توجه کرد که جمعیت ایران افزایش می یابد در نتیجه مصرف گاز هم.
در کشور انگار مسئولین دلسوز تنها نوک دماغشان را می بینند و در چنین مواقعی با قیافه ی حق به جانب همه را متهم به اسراف می کنند . بله این مردم هستند که خطا کارند نه هیات دولت منتخب و مورد تایید آقا!.