بعد از کلی گشت و گذار در سیستم های وبلاگی دوباره برگشتم سر خونه ی اول! . همون کلبه ی درویشی !!! . خوب گاهی فکر می کنی باید زندگیت تفییر کنه دکوراسیون رو عوض می ری مسافرت دوستهای جدید پیدا می کنی و ... . امّا بعد از یه مدت اونهام دلت رو می زنه چون تو هنوز همون آدمی ..........و من هنوز همون آدمم . من خسته ام از من بودنم که نیم من هم نیستم چه برسه به من . خسته ام از اینکه قرار بود دنیا رو عوض کنم اما حالا یا به قولی
تو همونی که یه روز
می خواستی خورشید با دست بگیری
ولی امروز شهر شب خونت شده
داری بی صدا تو قلبت میمیری*
نمی خواهم الکی غرغر کنم چون می دونم که دنیا به دو دسته تقسیم می شند یه دسته ی غرغرو که منتظر یه ناجی اند و دسته دوم اون کسایی که به قول شاملو بندگکی بینوا نیستند .
هیچوفت اینقدر از رویاهام دور نبودم . شاید بازگشت به اینجا الهام بخش تلاش دوباره باشه چون زندگی ارزش جنگیدن رو داره حتی اگه برای یه آب نبات چوبی باشه!
* یاد فرهاد بخیر!!!