۴۷.زن مرده ی زن طلاق زن در خانه

بررسی میزان توانایی افراد به هزار یک چیز بستگی داره . بعضیها به مدد سابقه ی خانوادگی بعضی چون شاگردی استادی معروفی رو کردند، مدرک دانشگاهی ، سابقه ی کار و ... . امّا یه چیز خیلی جالب که پدرم برام تعریف کرد دیگه فراتر از تمام این معیارها بود . در دستجرد قدیم ، کسی که یک زنش مرده باشه زن دیگه اش رو طلاق داده باشه و دوباره ازدواج کرده باشه !. این فرد به عنوان نمادی از دانایی شناخته می شده . نمی دونم این معیار از کجا اومده ؟ شاید واقعآ مردی که بتونه از دست اینهمه زن جون سالم بدر ببره واقعآ هم باید دارای قدرتهای ماورایی باشه!!!. مردم روستا هر سوالی داشتند از پزشکی گرفته تا کشاورزی در هر زمانی از شب و روز که می شده به پیش این آقا می بردند و صداشون رو سرشون می انداختند که ای زن مرده ی زن طلاق زن در خانه این بچه ی ما مریضه چی کارش کنیم؟؟ . طرف هم مثلآ می گفته که گه سگ بهش بدین !. اتفاقآ در بیشتر موارد هم نسخه عمل می کرده . البته حوزه ی نفوذ این آقا در همین حدود باقی میمونه و دیگه در مسایل دیگه دخالت نمی کرده . شاید ماجرا خیلی فانتزی و بامزه به نظر برسه امّا زیاد هم جای تعجب نداره . دقت کنید که در روز به چه کسانی اعتماد می کنید . بخش خوردنیهای روزنامه !، نوشته خوردن کرفس خوبست . از فردا خواننده ی محترم خودش رو به کرفس میبنده چرا؟ چون تو روزنامه نوشتند. مردم ما فکر می کنند هر چی تو روزنامه یا تلویزیون گفته بشه حقیقت محضه . یه روز مادرم باهام دعوا می کرد که اینقدر قهوه نخور برای قلبت ضرر داره چند وقت بعدش یه قوطی بزرگ نسکافه برام خریده که دکتر تو تلویزیون گفته قهوه برای بیماران دریچه ای خوبه!!!. تازه این به زمینه ی پزشکی مربوط می شه که چون یه علم عرفیه اختلاف نظر یا تغییر نظر توش طبیعیه .در رمینه ی امور الهی هم همین ماجراست . همین احادیث و روایات و... . که همه ی ما به حد کمال باهاش آشناییم. میزان دروغی که در یک مجلس ذکر مصیبت به خورد مردم میدهند بیشتر از دورغهایی است که یک فرد عادی در طول سال می گه . داستان کربلا که دیگه تبدیل به قصّه های justice league شده .  این مردم هم گریه می کنند ... ! به توصیه ی همین آقایان انواع اقسام وردها رو می خونند و به خودشون فوت می کنند کلی دعا و سحر و جادو به خودشون و ماشین و خونشون می زنند . این ماجرا مربوط به مردم عادی فقط نیست به اصطلاح روشنفکرهای ما هم زیر زیرکی از این کارها می کنند . بعضی دست به دامن دعا نویس، جن گیر و ملّا و ... بقیه هم دعا گوی فالگیر و رمّال و سر کتاب بازکن . باز هم صد رحمت به همون زن مرده ی زن طلاق زن در خانه!.

۴۶. جو جایی برای مردن پیدا کن!

در میانه های یک خیابان کم رفت آمد که انتهایش به یک سه را می رسد که دو تایش بن بست است و دو طرفش ردیفی از درختان وجود دارد که در این هوای گرم تابستان خنکی وحشی به آدم می دهد ، یک محل آرامش بخش پیدا کردم . درست رو به روی آسایشگاه معلولین ذهنی . روبه روی محل نگهداری تولیدات ناقص بشریّت ، کسانی که کنترل کیفی جامعه آنها را رد کرده، و این ساختمان انارشیست در بین خانه باغهای گران قیمت سر درآورده تا نشان دهد همه چیز آنقدرها هم که در کتابهای دینی امده کامل و منظم نیست ، هر چند هنوز نمی دانم که کسانی که این طرف دیوار هستند اشتباه خلقتند و یا آنها.  زیر سایه ی درختها ماشین را خاموش کن و سیگاری دود کن در آرامشی ماورایی . از اینجا خوشم می اید نه به خاطر اینکه به یاد معصومیّت میافتم که در آن آسایشگاه نگهداری می شود . همانطور که بیوه زنهای مال پرست و یتیمهای حیله گر وجود دارند در بین این معلولین هم مورد آزار دهنده زیاد است . بیشتر ما علاقه ای فلسفی به این افراد داریم تا اینکه واقعآ بخواهیم با انها دمخور شویم . بیشتر از غم زدگی این خیابان لذّت می برم .به ندرت خانواده هایی که به دیدن بستگانشان می آیند را می بینم . انگار که به مجلس ختم آمده اند . چهره های ماتم زده ، رنگ پریده و بیشترشان با عینک دودی . شاید می ترسند چشمانشان آنها را لو بدهد . بیشترشان با عجله می آیند و می روند ، می خواهند این وظیفه ناخوشایند را زودتر به اتمام برسانند ، بعضی از آنها همواره بودن این برادر، فرزند و یا نوه را اصولآ کتمان کرده اند . طوری رفتار می کنند که انگار هیچوقت چنین شخصی نبوده و نیست امها همین دیدارهای گاه و بیگاه نشان از این می دهد که کسی هست  . و بعد هیچ دو باره به صدای پرندها گوش می کنم . روزهای اوّل نگهبان کوتوله با شک به من نگاه می کرد امّا بعد از مدتی برای او هم طبیعی شدم من هم به مانند گربه هایی شدم که برای فرار از گرمای تابستانی به سایه ی این درختها پناه می آورند .

۴۵.برای یک دوست قدیمی

شاید گفتنش ساده باشه ببخش ولی فراموش نکن یا ببخش و فراموش کن . اصلآ مساله بخشیدن یا چیز دیگه ای نیست . مساله تنها در اینه که کسی رو که رفته ، مدتی نبوده ، به خاطراتت پیوسته دوباره برگرده!!. خاطراتی که لزومآ همش خوب نبوده و تو اصرار می کردی که به مغزت بقبولونی که تنها قسمت های خوب رو نگه داره . هنوز ندیدمش بنابراین نمی دونم تو لحظه ای که ببینمش چی کار می کنم یکی می خوابونم زیر گوشش یا می بوسمش . کاش برای اولین بار بود که می دیدمش . مثل اولین باری که دیدمش . یه دختر مظلوم با یه پای زخمی . تو تصادف زخمی شده بود .و بهم خندیدیم . بعدآ به دوستم گفتم اصلآ خوشگل نیست و اون هم به دوستش که همون دوست منم بود گفت که این پسره چقدر پرروه!! . یه مدتی که گذشت احساس کردم چقدر خوشگله ...!! نمی دونم اون تجدید نظری در تفکر اولیش از من داد یا نه فکر می کنه من همون بچه پررویی که بودم هستم . اگه کسی بهم می‌گفت اون آشنایی ساده به آنچنان فاجعه ای تبدیل می شه که دو نفر که خیلی هم رو دوست داشتند از هم متنفر بشند بهش می خندیدم . ما همیشه فکر می کنیم اتفاقات از ما خیلی دورند، خیلی.....  و باورمون نمی شه کسانی که اسمشون رو تو روزنامه می خونیم یا داستانشون رو از این و اون می شنویم ، آدمهایی واقعی مثل خودمون باشند . تا اینکه یه روز اون اتفاق تلخ به سراغت میاد . اون سوظن ها که حتی خودت هم در انتهای دلت بچه گونه می دونستی به حقیقت می‌پیونده . و بعد از اون یه چیزی تو مغزت هی تکرار می کنه ˝ ای احمق رو دست خوردی ̏ . فکرهای آزار دهنده ای که هر لحظه به سراغت میان و آزارت می دهند . کابوسهایی در بیداری که نمی تونی از دستشون خلاص بشی . با خودت خیال بافی می کنی ، به فکر انتقام می افتی چند لحظه بعد رهاش می کنی . بین عشق و نفرت دست و پا می زنی هر لحظه به یک سمت کشیده می شی . یه گوشه می شینی و نمی دونی به حال کدوم دردت گریه کنی! از دست دادن کسی که دوستش داشتی یا غرورت که جریحه دار شده و یا زخم زبونهای اطرافیان. وقتی اینجور اتفاقات میفته به نوعی پارانویا دچار می شی . فکر می کنی همه دارند درباره‌ی تو حرف می زنند همه با انگشت نشونت می دهند و به خریّتت می خندند . از اون زمان خیلی شاید بیش از یک سال گذشته و حالا من و اون موندیم . تو تا آدم خسته و تنها . بهش گفتم من وقت چندانی ندارم بیا این ماههای آخر رو خاطره ساز کنیم . بیا لااقل یه پایان معقول و منطقی برای هر دومون بسازیم . اگه طول زمان یاری نمی کنه بیا عرض زمانمون رو زیاد کنیم .