۴۰.ما تماشاچی نمی خواهیم به ما ملحق شوید

عصر روز ۲۲ خرداد در یک بعد ازظهر گرم و کسل کننده ، زمانی که تمامی روزنامه ها یا سرگرم فحش دادن به برانکو و علی دایی بودند و یا بسته ی پیشنهادی اروپا به ایران را سبک سنگین می کردند عده‌ای از زنان و دختران همین مملکت در میدان هفت تیر تهران به خاطر برپایی یک میتینگ آرام برای احقاق حقوق فراموش شده اشان دستگیر، مضروب و مرعوب شدند . به همین سادگی ، به همین خوشمزگی ...!!! . جمعیت را از ۴ تا ۵ هزار نفر تشکیل می دادند که توسط خانمهایی با مانتوهای سبز رنگ و یا قهوه ای پوش متعلق به نیروی انتظامی مورد حمله قرار گرفتند . ابعاد این حمله آنقدر عجیب و بی سابقه بود که دوستی می گفت بعد از حمله ی ۱۸ تیر دژخیمان انتظامی خشن ترین برخورد این مدت در تهران بوده . برهم زنندگان نظم اجتماعی در لباس حافظین نظم با باتوم، گاز فلفل و اسپری رنگ به مقابله با تظاهرات کنندگانی پرداختند که سلاحهایی خطرناک مانند پلاکارد در دستانشان داشتند و غلط های اضافه می کردند . جمع شده بودند که از حق خود دفاع کنند. حق زن بودن . امّا به انها نشان دادند که زنها در اینجا چقدر حق دارند . آنها حق که لباس متحد الشکل بپوشند ، آموزش ببیند که چطور مانند بت من از دیوار اویزان شوند ( البته چادر به جای شنل ، که سوژه‌ی خنده ی دیگران شوند) یا آموزش ببینند که چطور از باتوم استفاده کنند و همجنسانشان را چطور در حالی که از مویشان گرفته اند درون ماشین قفس مانندشان ببرند . و باقی .... باقی چه می کردند ؟ با دوستم که انجا بود سعی کردم تماس بگیرم ... تمام راهها به سمت مشترک مورد نظر مسدود می باشند!!! .... مختل کننده ی امواج موبایل؟؟؟؟ بالاخره وصل شد. چه خبر؟ باقی مردم چه می کنند ؟ هیچ بعضی جوانترها هو می کنند و نیروی انتظامی خحالت خحالت می گویند و بقیه .... سر خویش گرفتند و سریع به گفته ی نیروهای انتظامی عمل کرده متفرق شدند !! چه مدنیّتی! . با این حال باز هم خوبست .. هنوز عده ای هستند که در جواب تو سری می پرسند چرا؟ به کدامین گناه؟ این چراغ کم سوست امّا هنوز روشن .