۳۱. .... These days

این روزهایی که نبودم ... رفته بودم کویر نوردی . جات خیلی خالی خوب بود غیر از این آخریاش که بر اثر شبهای سرد کویر ، تی شرت نازک و جین فاق کوتاه سرمایی خوردم بس مرد افکن !!! نتیجه اش هم شد باسنی که شبیه تخته دارت شده! . امّا به راه رفتن تو شنزار مصر یا سرگیجه گرفتن تو ریگ جن یا حتی انعکاس کور کننده ی خورشید کویر نمک می ارزید . کویر آرام و باوقار میلیاردها سال بزرگتر از ما بود . با این که خطرهایی زیادی رو تو دل خودش داشت می شد چشم بسته بهش اعتماد کرد .حتمآ ازش بیشتر می نویسم .  هر چند از گذاشتن عکس تو وبلاگ و سنگین کردن صفحه متنفرم امّا با این حال شاید در آینده چند تا از عکسهاش رو گذاشتم .

راستی سال نو مبارک ! سال تحویل اینقدر حالم خوب بود که برای همه ی موجودات دنیا آرزو کردم که خوشبخت باشند ، برای همه اتفاقات فوق العاده بیفته .... برای همه . کنار اون بچه ای که تو آفریقا داره می میره یکهو یه آمبولانس با دو سه تا پرستار و دکتر مهربون و یه عالمه سرم مقوی ترمز کنه ، به اون بدبخت گرسنه یه کارت مهمان افتخاری یکی از شیکترین رستورانهای لندن رو بدن ، به اونایی که سردشونه یه بخاری داغ و ... . برای خودم .... نه برای خودم آرزویی نکردم . آرزوهام ته کشیده ، شدم عین بنجامین ، می دونم وضعم نه بهتر می شه نه بدتر ! هر چند اول باید بهتر و بدتر رو تعریف کرد . فقط امسال دلم برای مری خیلی گرفت .... خیلی زیاد. دلم براش خیلی تنگ شده . یادش بخیر از تپه ها بالارفتنها برای اینکه آنتن بگیریم ، بهش بگم گاب و اونم بهم بگه سید(seed)!!! بعد هم بگه خیلی پررویی و هزار تا خاطره ی دیگه .... کاش می شد فراموش کرد !.

دیگه این روزها چه خبر؟ از آژانس چه خبر ؟از شورا ی امنیت .... همگی سالم سلامتند . خوب خدار و شکر . تا دوباره ریتم زندگی کسالت آور دوباره باعث بشه افسردگی بگیرم یه مدتی طول می کشه! خلاصه ............... دیگر ملالی نیست جز دوری شما .