نزدیک دهه ی فجر و راه پیمایی ۲۲ بهمن هستیم . و باز همان تظاهرات میلیونی که مشت محکمی به دهان آمریکاست ( آمریکا هم مشت خورش ملس شده!!) .و باز انعکاس وسیع این تظاهرات و ... . تا چندین روز بخشهای مختلف تلویزیون دولتی را پر خواهد کرد . خبرنگاران خارجی هم که یکی یکی اخراج می شوند ، می ماند iribکه به صورت انحصاری مردم همیشه در صحنه را نشان دهد .
همیشه از این حرکات نمادین و نمایشی بدم می آمده . هیچ تفاوتی نمی کند که این حرکات در ایران اتفاق بیفتد یا کوبا ، چین یا ایالات متحده . این حرکات و ترفندهای قدیمی سالیان سال است که دیگر کاربردی ندارد و به قول معروف دیگر این حنا رنگی ندارد . هیچگاه این تظاهرات ها ، میتینگها و ... نشانه ی مقبولیت یا مشروعیت هیچ حکومتی نیست . به خصوص برای ما که در همین مرز پرگهر زندگی می کنیم . یادمان نرفته تعطیلی روز ۱۳ آبان مدارس یا ۲۲ بهمن و طریقه ی بردن بچه ها به تظاهرات ! . صدام حسین هم در زمان حکومتش صدها تظاهرات اینچنینی مشت های محکمی زد امّا بعد از حمله ی نیروهای ائتلاف مردم عراق نفسی به راحتی کشیدند و جز اقلیتی که موقعیت و امکاناتشان از دست رفته بود کسی از آن دریای خروشان مردمی باقی نماند .
حکومتهایی که به شیوه هایی دموکراتیک و یا شبه دموکراتیک انتخاب می شوند مشروعیتشان را از رای مخفی مردم می گیرند نه از تظاهرات خیابانی و دولتی . دولت پرزیدنت بوش مشروع است چون مردم به آن رای دادند بنابراین هیچ احتیاجی نمی بیند به این حربه ها متوسل شود . آمریکا را مثال زدم چون قبل از انتخاب مجدد جورج بوش با دیدن تظاهرات مخالفان بسیاری معتقد به شکست او بودند امّا اینگونه نشد . مگر اینکه حکومتی به دلایلی احساس کند که این مشروعیت زیر سوال است و با اینکارها سعی در نشان دادن این کند که بین مردم مقبولیت دارد و از حمایت مردمش برخوردار است . اما این فرضیه که حضور مردم در این مراسم خود نوعی رفراندوم ( تجدید بیعت به قول آقایان) است از پایه غلط است . فرض کنید در مراسم ۲۲ بهمن بیش از یک میلیون نفر شرکت کنند در مقابل تهران که چیزی در حدود ۱۰میلیون نفر جمعیت دارد . می شود چیزی بین ۱۰تا ۱۵ درصد از مردم و با تعمیم این عدد به کل کشور یعنی تنها ۱۰ تا ۱۵ درصد از مردم از جمهوری اسلامی حمایت می کنند و این مسیله باید باعث خجالت آقایان باشد .
در واقع در قرن بیست و یکم دولتی دارای مشروعیت و متعهد به اصول دموکراسی است که مخالفینش بتوانند بدون نگرانی از حمله ی پلیس مخالفت خود را ابراز کنند . زمانی که هر حکومتی به این مرحله رسید که بدون اینکه در حالت ناچاری یا تحت فشار باشد بگذارد مخالفینش به فعالیت بپردازند ، به ثباتی طولانی مدت رسیده .
سلام قشنگه ظاهرش بذار بخونم...
با این اوصاف هیشکی مشروع نیست!
به هر حال اینه که هست! همه آدمها اینقدر بی ظرفیت هستند که اگه قدرت زور گفتن داشته باشن - حتما زور بگن!
راستی چرا لینک تو در سایت من هست ولی مال من نه؟؟
خدایی این سوالت من رو حسابی تو فکر برد!!!
می دونی، اگه هر سال یه دندون آمریکا رو هم شکسته باشیم تا ۵-۶ سال دیگه قدرت تکلم رو کاملآ ازش می گیریم. خیالت راحت!
خب البته درسته که ما مشت محکمی بر دهان آمریکا می کوبیم ولی خب اونها هم چیزهای محکمتری بر چیزهای دیگر ما می کوبند ... یا نمی دونم می زورند یا... ( فعلش یادم رفته! )
چه جالبه! مطلب کم اومده؟!!